ความหมาย

• 
  

  [โหฺน่ง] ว. มีเสียงอย่างเสียงตีฆ้องวง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โหม่ - [โหฺม่] {ปาก} ก. โผล่ เช่น อย่าโหม่ขึ้นมานะ. ว. โด่ เช่น นั่งหัวโหม่.

• โหม ๑, โหม- - [โหมะ-] น. การเซ่นแก่เทพดาของพวกพราหมณ์โดยใช้เนยเผาในไฟ: การบูชายัญ, การเซ่นสรวงทั้งปวง. {ป., ส.}. โหมกรรม น. พิธีเซ่นสรวง. {ส. โหม + กรฺมนฺ}. โหมกูณฑ์ น. พิธีพราหมณ์เกี่ยวแก่การบูชาไฟ. {ส.}.

• โหม ๒ - [โหมฺ] ก. ระดม เช่น โหมกำลัง โหมไฟ. โหมโรง น. การประโคมดนตรีก่อนมหรสพลงโรง: เพลงเริ่มต้นของการบรรเลงหรือการแสดง เพื่อบอกให้ทราบว่าพิธีหรืองานนั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว แบ่งเป็นหลายชนิดตามลักษณะของงานมหรสพที่แสดง และการบรรเลง เช่น โหมโรงเย็น โหมโรงเช้า โหมโรงเทศน์ โหมโรงละคร โหมโรงเสภา. โหมหัก ก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, หักโหม ก็ว่า. โหมฮึก ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, ฮึกโหม ก็ว่า.

• โหม ๓ - [โหมฺ] น. ผักโหม. [ดู ขม ๒ {๑}].

• โหม่ง ๑ - [โหฺม่ง] ก. เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่สิ่งหนึ่งตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง เช่น หัวโหม่งพื้นเครื่องบินโหม่งโลก.