ความหมาย

• 
  

  [โหฺมด] น. เรียกผ้าชนิดหนึ่งซึ่งเดิมทำด้วยกระดาษทองตัดเป็นเส้นเหมือนเส้นทอง แล้วทอกับไหม ต่อมาใช้กระดาษเงินกระดาษทองพันเส้นไหมทอกับไหมสี ว่า ผ้าโหมด. โหมดเทศ น. ผ้าโหมดที่ทำมาจากอินเดีย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โหย - [โหยฺ] ก. อ่อนกำลัง, อ่อนใจ: ครวญถึง, รํ่าร้อง: มักใช้ประกอบคำอื่น ๆ เช่น โหยหา โหยหิว โหยหวน โหยไห้. โหยหวน ว. ลักษณะของเสียงที่คร่ำครวญด้วยความเสียใจหรือเจ็บปวดเป็นต้น ทำให้รู้สึกวังเวงใจ.โหยหา ก. คร่ำครวญถึงบุคคลผู้เป็นที่รักซึ่งพลัดพรากจากไปเป็นต้น. โหยหิว ก. รู้สึกอ่อนเพลียเพราะมีความหิวมาก. โหยไห้ ก. ร้องไห้ครํ่าครวญถึง.

• โหยกเหยก - [โหฺยกเหฺยก] ว. ไม่อยู่กับร่องกับรอย, ไม่แน่นอน, {ใช้แก่การพูด}, เช่น พูดจาโหยกเหยก: โยเย, ขี้อ้อน, ร้องไห้งอแง, {ใช้แก่เด็ก} เช่น เด็กคนนี้โยเยโหยกเหยกจริง.

• โหยง - [โหฺยง] ว. อาการที่กระโดดโดยฉับไวด้วยดีใจหรือตกใจ เช่น กระโดดโหยง สะดุ้งโหยง.

• โหย่ง ๑ - [โหฺย่ง] ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น โหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น โหย่งฟาง โหย่งผม โหย่งเส้นบะหมี่, กระหย่ง กระโหย่ง หรือ หย่ง ก็ว่า.

• โหย่ง ๒, โหย่ง ๆ - [โหฺย่ง] ว. อาการที่เดินหรือวิ่งไม่เต็มเท้า คือ จดแต่ปลายเท้า เพื่อทำให้ตนสูงขึ้น หรือเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดัง เช่น เดินโหย่ง ๆ วิ่งโหย่ง ๆ, เรียกรอยเท้าที่ไม่เต็ม เห็นแต่ปลายเท้าและส้นเท้า ว่า รอยเท้าโหย่ง หรือ รอยเท้าโหย่ง ๆ, อาการที่นั่งเอาปลายเท้าตั้งลงที่พื้น ส้นเท้าทั้ง ๒ รับก้น เรียกว่า นั่งโหย่ง หรือ นั่งโหย่ง ๆ, กระหย่ง กระโหย่ง หย่ง หรือ หย่ง ๆ ก็ว่า.