[ไขฺว้] ก. ขัด เช่น ไขว้เฉลว สานไขว้, สับกัน เช่น ส่งของไขว้ คือ เอาของคนหนึ่งไปส่งให้อีกคนหนึ่ง, ก่ายสับกัน เช่น ไขว้ขา: กิริยาที่เตะตะกร้อโดยงอขาไปข้างหน้า และบิดเท้าไปทางด้านข้าง เรียกว่า ไขว้หน้า ถ้างอขาไปข้างหลังและบิดเท้าไปทางด้านข้าง เรียกว่า ไขว้หลัง: {ปาก} เอาของไปจำนำ, ไขว้เขว ก็ว่า: ยืมเงินของคนหนึ่งไปให้อีกคนหนึ่ง. ไขว้เขว [-เขฺว] ก.สับสน เช่น เขาพูดมากทำให้ฉันไขว้เขว: {ปาก} เอาของไปจำนำ, ไขว้ ก็ว่า: ยืมเงินโดยเอาของไปเป็นประกัน. ไขว้โรง ก. กลับตรงกันข้าม {เดิมเป็นภาษาใช้ในการพนันหวย ก ข มีตัวโรงเช้า โรงคํ่า เมื่อผู้แทงระบุตัวแทงแล้ว ถ้าหากตัวออกกลับกันเสีย ก็เรียกว่า ขุนบาลกินอย่างไขว้โรง, ตรงกับว่า โอละพ่อ}.