ความหมาย

• 
  

  [-ยะ-] น. เครื่องดื่ม. {ป. เปยฺย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ไปยาล - น. เครื่องหมายละคำ รูปดังนี้ ฯ เรียกว่า ไปยาลน้อย สำหรับละคำที่ประกอบคำหน้า เช่น กรุงเทพฯ โปรดเกล้าฯ, รูปดังนี้ ฯลฯ หรือ ฯเปฯ เรียกว่า ไปยาลใหญ่สำหรับละข้อความข้างท้าย เช่น ในป่ามีช้าง เสือ ลิงค่าง ฯลฯ อ่านว่า "ละ", หรือละข้อความในระหว่าง เช่น เพลงสรรเสริญพระบารมีว่า ข้าวรพุทธเจ้า ฯลฯ ดุจถวายชัย ชโย อ่านว่า "ละถึง", เปยยาล ก็เรียก.{ป. เปยฺยาล}.

• ไปรษณีย-, ไปรษณีย์ - [ไปฺรสะนียะ-, ไปฺรสะนี-] น. วิธีการส่งหนังสือและหีบห่อสิ่งของเป็นต้นโดยมีองค์การที่ตั้งขึ้นเป็นเจ้าหน้าที่รับส่ง. {ส. เปฺรษณีย}. ไปรษณียนิเทศ [ไปฺรสะนียะนิเทด, ไปฺรสะนีนิเทด] {กฎ} น. สมุดกฎข้อบังคับ คำสั่ง หรือประกาศว่าด้วยการไปรษณีย์ทั่วไป. ไปรษณียบรรณ [ไปฺรสะนียะบัน, ไปฺรสะนีบัน] {เลิก} น. แผ่นกระดาษที่ผนึกสำหรับใช้เขียนจดหมายส่งทางไปรษณีย์, ปัจจุบันใช้ ไปรษณีย์อากาศ. ไปรษณียบัตร [ไปฺรสะนียะบัด, ไปฺรสะนีบัด] น. แผ่นกระดาษที่ใช้ส่งข่าวสารโดยไม่ต้องบรรจุซองซึ่งองค์การที่มีหน้าที่จัดส่งเป็นผู้จัดทำขึ้น. {อ. postalcard}.ไปรษณียภัณฑ์ [ไปฺรสะนียะพัน, ไปฺรสะนีพัน] น. ข่าวสารหรือสิ่งของที่ส่งทางไปรษณีย์ มีขนาดเล็กและมีนํ้าหนักน้อยกว่าพัสดุไปรษณีย์: {กฎ} จดหมาย ไปรษณียบัตร ไปรษณียบัตรตอบรับหนังสือกิติยคดี ตัวอย่างหรือแบบสินค้า ของตีพิมพ์ทุกชนิดหนังสือพิมพ์ลงทะเบียน ห่อจดหมาย ห่อพัสดุ ธนาณัติเช็คไปรษณีย์ หรือวัตถุอย่างอื่นที่นำมาใช้ในการสื่อสารไปรษณีย์. ไปรษณีย์รับรอง น. ไปรษณีย์พิเศษอย่างหนึ่งซึ่งรับฝากและนำจ่ายไปรษณียภัณฑ์โดยมีหลักฐานการรับฝากและนำจ่ายใช้เฉพาะกิจการไปรษณีย์ในประเทศเท่านั้น.ไปรษณียวัตถุ [ไปฺรสะนียะวัดถุ, ไปฺรสะนีวัดถุ] น. {เลิก} พัสดุไปรษณีย์. ไปรษณียากร[ไปฺรสะนียากอน] น. ดวงตราไปรษณียากร, แสตมป์ก็เรียก: {กฎ} ค่าธรรมเนียมที่ต้องเสียสำหรับส่งไปรษณียภัณฑ์ทางไปรษณีย์.

• ไปรษณียากร - ดู ไปรษณีย-, ไปรษณีย์.

• ไปล่ - [ไปฺล่] ว. ผาย, แบะ, เช่น ชามปากไปล่, แปล้, เลยไป, เช่น ผมไปล่. ไปล่ปลิว [-ปฺลิว] ก. ขจรไป เช่นทรงนํ้ามันกันไรไปล่ปลิว {อิเหนา}, เชิดขึ้นไปคล้ายเส้นขอบนอกชามปากไปล่.

• ไปศาจ - น. ปิศาจ เช่น ก็ยังไปศาจผีเสื้อเนื้อแลนก {ม. คำหลวง วนปเวสน์}.