{วรรณ} ก. อาการที่นํ้าตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น ไห้รํ่ารักลูกไท้ ไห้บ่รู้กี่ไห้ ลูกแก้วกับตน แม่เอย {ลอ}, มักใช้เข้าคู่กับคำ ร้อง เป็น ร้องไห้.