ความหมาย

• 
  

  [กฺรวด] ก. หลั่งนํ้า เช่น นํ้าพระเต้าสิโตทกธารามารดริน กรวดลงในมืออินทพฤฒาจารย์ {ม. กาพย์ สักบรรพ}. {ข. จฺรวจ}. กรวดน้ำ ก. แผ่ส่วนบุญด้วยวิธีหลั่งนํ้า. กรวดน้ำคว่ำกะลา,กรวดน้ำคว่ำขัน {สำ} ก. ตัดขาดไม่ขอเกี่ยวข้องด้วย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กรวน - [กฺรวน] {ถิ่น-ภูเก็ต} น. กลอยทำเป็นชิ้นเล็ก ๆ. {วิทยาจารย์ ล. ๑๖ ต. ๒}.

• กรวบ, กร๊วบ - [กฺรวบ, กฺร๊วบ] ว. เสียงดังอย่างเคี้ยวถูกของแข็งหรือของกรอบ.

• กรวม - [กฺรวม] ก. สวม เช่น วงแหวนกรวมหัวเสา, ครอบ เช่น เอากรวยกรวมพนมดอกไม้, คร่อม เช่น ปลูกเรือนกรวมตอ ปลูกเรือนกรวมทาง: รวมความหมายหลายอย่าง เช่น กรวมความ:กำกวม เช่น พูดกรวมข้อ. {ปาเลกัว}.

• กร้วม - ว. เสียงดังอย่างเคี้ยวสิ่งของที่เปราะให้แตก หรือเสียงของแข็งกระทบกันอย่างแรง: ลักษณนามเรียกอาการที่ถูกชกว่า กร้วม เช่น ชกกร้วมเดียวก็ลงไปนอนแล้ว.

• กรวย ๑ - น. ของมีรูปกลม กลวง ยาวเรียวแหลม, เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้า กะทิ น้ำตาลปีบ เป็นต้น หยอดในกรวยใบตอง ว่า ขนมกรวย, กระทงมีฝาเป็นกรวยครอบ ข้างในใส่หมากหรือเมี่ยงสำหรับถวาย พระอุปัชฌาย์และคู่สวดในการบวชนาค เรียกว่า กรวยอุปัชฌาย์และกรวยคู่สวด: {วิทยา} รูปตันมีลักษณะฐานกลมและแหลมเรียวไปโดยลำดับ เรียกว่า รูปกรวย. {อ. cone}. กรวยเชิง น. ลายที่ทำเป็นรูปกรวย ใช้เป็นลายชายผ้าและปลายเสา เรียกชื่อต่าง ๆ กันแล้วแต่ลายอยู่ที่ไหน เช่น ถ้าอยู่ที่เชิงผ้า เรียกว่า กรวยเชิง, ถ้าอยู่ที่เชิงผ้าเกี้ยว เรียกว่า เชิงเกี้ยว, ถ้าอยู่ที่ด้ามหอก เรียกว่า เชิงหอก.