กลับ
คำว่า
กรวบ, กร๊วบ
ความหมาย
[กฺรวบ, กฺร๊วบ] ว. เสียงดังอย่างเคี้ยวถูกของแข็งหรือของกรอบ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กรวม
- [กฺรวม] ก. สวม เช่น วงแหวนกรวมหัวเสา, ครอบ เช่น เอากรวยกรวมพนมดอกไม้, คร่อม เช่น ปลูกเรือนกรวมตอ ปลูกเรือนกรวมทาง: รวมความหมายหลายอย่าง เช่น กรวมความ:กำกวม เช่น พูดกรวมข้อ. {ปาเลกัว}.
กร้วม
- ว. เสียงดังอย่างเคี้ยวสิ่งของที่เปราะให้แตก หรือเสียงของแข็งกระทบกันอย่างแรง: ลักษณนามเรียกอาการที่ถูกชกว่า กร้วม เช่น ชกกร้วมเดียวก็ลงไปนอนแล้ว.
กรวย ๑
- น. ของมีรูปกลม กลวง ยาวเรียวแหลม, เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้า กะทิ น้ำตาลปีบ เป็นต้น หยอดในกรวยใบตอง ว่า ขนมกรวย, กระทงมีฝาเป็นกรวยครอบ ข้างในใส่หมากหรือเมี่ยงสำหรับถวาย พระอุปัชฌาย์และคู่สวดในการบวชนาค เรียกว่า กรวยอุปัชฌาย์และกรวยคู่สวด: {วิทยา} รูปตันมีลักษณะฐานกลมและแหลมเรียวไปโดยลำดับ เรียกว่า รูปกรวย. {อ. cone}. กรวยเชิง น. ลายที่ทำเป็นรูปกรวย ใช้เป็นลายชายผ้าและปลายเสา เรียกชื่อต่าง ๆ กันแล้วแต่ลายอยู่ที่ไหน เช่น ถ้าอยู่ที่เชิงผ้า เรียกว่า กรวยเชิง, ถ้าอยู่ที่เชิงผ้าเกี้ยว เรียกว่า เชิงเกี้ยว, ถ้าอยู่ที่ด้ามหอก เรียกว่า เชิงหอก.
กรวย ๒
- น. {๑} ชื่อไม้ต้นชนิด Horsfieldia irya {Gaertn.} Warb. ในวงศ์ Myristicaceae ขึ้นตามฝั่งนํ้าลำคลอง ใบเป็นมันคล้ายใบจำปี แต่เรียวและนิ่มกว่า ดอกสีเหลือง ผลกลมเป็นพวงคล้ายมะไฟ, กรวยบ้าน ก็เรียก. {๒} ชื่อไม้พุ่มชนิด Casearia grewiifolia Vent. ในวงศ์ Flacourtiaceae ใบคล้ายชนิดแรกแต่ปลายมน มีขนมาก ขอบใบมีจักเล็ก ๆ เชื่อกันว่าเป็น ยาสูบแก้ริดสีดวงจมูก, กรวยป่า ก็เรียก.
กรวย ๓
- {โบ} ก. สักหรือแทงด้วยแหลน เช่น กรวยปลา.