[ขะหฺยัน] ก. ทำการงานอย่างแข็งขันไม่ปล่อยปละละเลย, ทำหรือประพฤติเป็นปรกติสมํ่าเสมอ, ไม่เกียจคร้าน: แข็งแรง, เข้าที, เช่น เนื้อหนังขยันมั่นคงนัก {อิเหนา}, พอก้ำกึ่งกลางนั้นขยันนัก {เพลงยาวถวายโอวาท}.