น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือ สับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ขอแกว น. ไม้ยาว ๆ ที่ผูกเบ็ดที่ปลาย สำหรับชักกบในรู. ของ้าว น. อาวุธด้ามยาวมีง้าวอยู่ตรงปลาย ใต้คอของด้ามมีขอสำหรับสับบังคับช้างได้, ราชาศัพท์ว่า พระแสงของ้าว. ขอฉาย น. ไม้สำหรับสงฟางในเวลานวดข้าว, กระดองหาย คันฉายดอง ดองฉาย หรือ ดองหาย ก็เรียก. {ข. ฉาย ว่า สง}. ขอช้าง ๑ น. ขอเหล็กมีด้าม สำหรับสับช้าง, ขอช้างที่มีปลายโค้งใช้ในพิธีช้าง เรียกว่า ขอเกราะ, ขอช้างที่ปลายเป็นยอดปิ่น เรียกว่า ขอปิ่น. ขอรับ ๑ น. โลหะทำเป็นห่วงสำหรับรับขอสับ มักติดที่ประตูหน้าต่าง. ขอสับ น. โลหะที่ปลายงอเป็นตาขอสำหรับเกี่ยวที่ขอรับ.