น. พวก, ฝ่าย, เช่น ขานักเลง ขาเจ้าชู้: เรียกผู้ร่วมเล่นการพนันเช่นไพ่ ว่า ขา: คราว, เที่ยว, เช่น ขากลับ ขาเข้า ขาออก: {โบ} สลึง, ใช้เฉพาะราคาทองคำ ที่คิดเป็นราคาเงินบาท เศษที่เป็นสลึง เรียกว่า ขา เช่น ทองคำ หนัก ๑ บาท เป็นราคาเงิน ๘ บาท ๒ สลึง เรียกว่า ทองเนื้อแปดสองขา ถ้าเป็นราคาเงิน ๘ บาท ๓ สลึง เรียกว่า ทองเนื้อแปดสามขา. ขาจร [-จอน] น. ลูกค้าที่ไม่ใช่ขาประจำ. ขาประจำ น. ลูกค้าที่ติดต่อสม่ำเสมอ. ขาไพ่ น. ผู้ร่วมเล่นการพนันไพ่, ลักษณนามว่า ขา. ขาใหญ่ {ปาก} น. นักเลงผู้มีอิทธิพล, นักโทษหรือผู้กักขังที่มีอิทธิพล.