กลับ
คำว่า
กระเจ่า, กระเจ้า ๑
ความหมาย
{ถิ่น} น. นกยาง เช่น กระจาบกระเจ้าจับ ซ้องศัพทอึงอล.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กระเจาะ ๑
- ว. มีแผลเป็นที่ลูกตา เรียกว่า ตากระเจาะ.
กระเจาะ ๒
- น. เบี้ยเล็ก ๆ. {ปาเลกัว}.
กระเจิง
- ว. เลยไป, หลงไป, แตกจากหมู่ไป, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระเจอะ กระเจิด เป็น กระเจอะกระเจิง กระเจิดกระเจิง.
กระเจิดกระเจิง
- ก. แตกหนีไปคนละทิศละทาง เช่น กองทัพข้าศึกถูกตีแตกกระเจิดกระเจิงไป, แตกหมู่เพ่นพ่านไป เช่น ฝูงวัววิ่งหนีกระเจิดกระเจิงไป, บางทีใช้ว่า กระเจอะกระเจิง.
กระเจี้ยง
- น. ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Epigeneium amplum {Lindl.} Summerh. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกใหญ่ ทั้งกลีบนอกและกลีบในสีเหลืองประแดง, เอื้องศรีเที่ยง ก็เรียก.