ความหมาย

• 
  

  น. เบี้ยเล็ก ๆ. {ปาเลกัว}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเจิง - ว. เลยไป, หลงไป, แตกจากหมู่ไป, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระเจอะ กระเจิด เป็น กระเจอะกระเจิง กระเจิดกระเจิง.

• กระเจิดกระเจิง - ก. แตกหนีไปคนละทิศละทาง เช่น กองทัพข้าศึกถูกตีแตกกระเจิดกระเจิงไป, แตกหมู่เพ่นพ่านไป เช่น ฝูงวัววิ่งหนีกระเจิดกระเจิงไป, บางทีใช้ว่า กระเจอะกระเจิง.

• กระเจี้ยง - น. ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Epigeneium amplum {Lindl.} Summerh. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกใหญ่ ทั้งกลีบนอกและกลีบในสีเหลืองประแดง, เอื้องศรีเที่ยง ก็เรียก.

• กระเจี๊ยบ - น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Abelmoschus esculentus {L.} Moench ในวงศ์ Malvaceae ผลสีเขียว ยาวประมาณ ๑๒ เซนติเมตร ใช้เป็นผัก, กระเจี๊ยบมอญ มะเขือทวาย หรือ มะเขือมอญ ก็เรียก.กระเจี๊ยบเปรี้ยว น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Hibiscus sabdariffa L. ในวงศ์ Malvaceae เปลือกต้นมีปอเหนียว ทนทาน ผลสีแดง กลีบเลี้ยงใช้ทำแยม, กระเจี๊ยบแดง ก็เรียก, พายัพเรียกเกงเขง หรือ เกงเคง.

• กระเจียว - น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Curcuma sessilis Gage ในวงศ์ Zingiberaceae ลักษณะคล้ายต้นกระชายมีหัวใต้ดิน ขณะออกดอกไม่มีใบ ช่อดอกเป็นช่อตั้งรูปคล้ายทรงกระบอก ดอกสีขาว อยู่ระหว่างกาบสีขาว ปลายสีม่วง ใช้ประกอบอาหารได้, พายัพเรียก อาวแดง.