[คฺรํ่า] ว. เก่ามาก เช่น โบสถ์หลังนี้เก่าคร่ำ. คร่ำคร่า ว. เก่าแก่จนชำรุดทรุดโทรม เช่น กระท่อมเก่าคร่ำคร่า.คร่ำครึ ว. เก่าเกินไป, ไม่ทันสมัย. คร่ำเครอะ ว. สกปรก, เปรอะเปื้อน. คร่ำหวอด {ปาก} ว. มีประสบการณ์สูง, มีความชำนาญสูงมาก, เช่น เขาคร่ำหวอดอยู่ในวงการเมือง.