กลับ
คำว่า
ครืน ๓, ครื้น, ครืนค
ความหมาย
[คฺรืน, คฺรื้น, -คฺรั่น] ว. เอิกเกริก, กึกก้อง, สนั่น, มากด้วยกัน.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ครื้นเครง
- [คฺรื้นเคฺรง] ว. เสียงดังครึกครื้น, เครงครื้น ก็ว่า, สนุกสนาน เช่น หัวเราะกันอย่างครื้นเครง, มีอารมณ์สนุกสนาน เช่น เขาเป็นคนครื้นเครง.
ครื้นครึก
- [คฺรื้นคฺรึก] ว. ครึกครื้น, รื่นเริง, สนุกสนาน, เอิกเกริก.
ครือ ๑
- [คฺรือ] {โบ} ก. คือ.
ครือ ๒, ครือ ๆ
- [คฺรือ] ว. ไม่คับไม่หลวม เช่น เสื้อครือตัว, พอ ๆ กัน เช่น เด็ก ๒ คนนี้ขยันครือ ๆ กัน.
ครุ ๑
- [คฺรุ] น. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง รูปกลม ๆ เหมือนกะลาตัด ยาชัน มีหูหิ้ว ใช้ตักน้ำ.