[คฺรื้นเคฺรง] ว. เสียงดังครึกครื้น, เครงครื้น ก็ว่า, สนุกสนาน เช่น หัวเราะกันอย่างครื้นเครง, มีอารมณ์สนุกสนาน เช่น เขาเป็นคนครื้นเครง.