ความหมาย

• 
  

  [คฺรือ] ว. ไม่คับไม่หลวม เช่น เสื้อครือตัว, พอ ๆ กัน เช่น เด็ก ๒ คนนี้ขยันครือ ๆ กัน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ครุ ๑ - [คฺรุ] น. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง รูปกลม ๆ เหมือนกะลาตัด ยาชัน มีหูหิ้ว ใช้ตักน้ำ.

• ครุ ๒ - [คะรุ] ว. หนัก, ใช้ในตำราฉันทลักษณ์ หมายถึงพยางค์ที่มีเสียงหนัก ได้แก่ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงยาวและสระเกินทั้ง ๔ คือ สระอำ ใอ ไอ เอา เช่นตา ดำ {สระอำ ถือเป็น ครุ ก็ได้ ลหุ ก็ได้} และพยางค์ที่มีตัวสะกดทั้งสิ้น เช่น หัด เรียน ใช้เครื่องหมาย ั แทน, คู่กับ ลหุ ซึ่งใช้เครื่องหมาย ุ แทน. {ป. ครุ ว่า หนัก: สำคัญ, ควรเคารพ, มีค่าสูง: ส. คุรุ ว่า หนัก: สำคัญ, ควรเคารพ, มีค่าสูง}. ครุกรรม [คะรุกำ ] น. กรรมหนักมีทั้งฝ่ายกุศลและอกุศล, การได้บรรลุฌานสมาบัติเป็นครุกรรมฝ่ายกุศล การกระทำ อนันตริยกรรมเป็นครุกรรมฝ่ายอกุศล. ครุภัณฑ์ [คะรุพัน] น. ของที่ใช้ทนทาน เช่น ตู้ โต๊ะ เก้าอี้.

• ครุ ๓ - [คะรุ] น. ครู. {ป. ครุ, คุรุ, ว่า ครู: ส. คุรุ ว่าครู}. ครุวาร [คะรุวาน] น. วันพฤหัสบดี ถือว่าเป็นวันครู. {ป.}.ครุศาสตร์ [คะรุสาด] น. วิชาว่าด้วยการสร้างพื้นฐานและความรู้ของการเป็นครู ประกอบด้วยวิชาการศึกษาเป็นต้น.

• ครุก- - [คะรุกะ-] {แบบ} ว. หนัก เช่น ครุกาบัติ ว่าอาบัติหนัก. {ป.}. ครุกาบัติ [คะรุกาบัด] น. อาบัติหนัก ได้แก่ อาบัติปาราชิก เมื่อภิกษุต้องอาบัติปาราชิก ถือว่าขาดจากความเป็นภิกษุทันที แม้กลับมาบวชใหม่ก็ไม่เป็นภิกษุ.

• ครุคระ - [คฺรุคฺระ] ว. ขรุขระ, ไม่เรียบเป็นตะปุ่มตะป่ำ,เช่น ทั้งคางเคราก็ครุคระขึ้นรำไรอกย่นขนเขียวขดแข็ง {ม. ร่ายยาว ชูชก}.