[คฺล้อง] ก. เอาของที่มีลักษณะเป็นเส้น เป็นวง หรือเป็นบ่วง คาด เกี่ยว หรือสวมสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้า เช่น ผ้าคล้องคอ คล้องพวงมาลัย คล้องช้าง, เอาของที่เป็นวงหรือโค้ง เกี่ยวหรือเกี่ยวกัน เช่น ลูกโซ่คล้องกันคล้องแขน, รับกัน เช่น ชื่อคล้องกัน. คล้องจอง ก.สัมผัสกัน, มีเสียงสระเดียวกันหรือถ้ามีตัวสะกดก็ต้องอยู่ในมาตราเดียวกัน เช่น มี-ปี จันทร์-ฉัน การ-บาน: ไม่ขัดกัน เช่น พยานให้การคล้องจองกัน.