[คฺลา] {กลอน} ก. เดิน, เคลื่อน, เช่น พาชีขี่คล่องคล้อยควรคลา {โลกนิติ}: คลาด เช่น อายแก่ราชาคลา ยศแท้ {โลกนิติ}. คลาคล่ำ ก. ไปหรือมาเป็นจำนวนมาก เช่น ฝูงชนคลาคล่ำเต็มท้องถนน. คลาไคล ก. เดินไป, เคลื่อนไป, ไคลคลา ก็ว่า.