ก. แกว่งหรือทำให้หมุนไปโดยรอบ เช่น ควงกระบองควงดาบ ควงจาน, เดินเข้าคู่คลอเคลียกันไป เรียกว่า เดินควงกัน: รวมหรือโยงเข้าในกลุ่มเดียวกัน เช่น เครื่องหมายปีกกาใช้ควงคำ หรือข้อความซึ่งอยู่คนละบรรทัดเข้าด้วยกัน: โดยปริยายหมายถึงคบหาสนิทสนมในเชิงคู่รัก เช่น คู่นี้ควงกันมาหลายปีแล้ว: เข้าคู่ไปด้วยกัน เช่น ควงกันไปเที่ยว. น. เรียกตะปูที่มีเกลียว ว่า ตะปูควง, เรียกเครื่องมือที่ใช้ไขตะปูควง ว่า ไขควง: เครื่องมือสำหรับอัดใบลานเป็นต้นให้แน่น: บริเวณ เช่น ในควงไม้ศรีมหาโพธิ์. ควงแขน ก. เอาแขนคล้องกัน. ควงสว่าน [-สะหฺว่าน] ก. อาการที่หมุนเหมือนเกลียวสว่าน เช่น เครื่องบินควงสว่าน.