[คฺวัก-] {กลอน} ก. ค้อนจนหน้าควํ่า เช่นขืนจะมาควักค้อนค่อนว่า เงาะของข้าเคยใส่ทำไมสิ {สังข์ทอง},ค้อนควัก ก็ว่า.