[คฺวาย] น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Bubalus bubalis Linn. ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดใหญ่กีบคู่ ลำตัวสีดำหรือเทา เขาโค้งยาว ไม่ผลัดเขา ที่ใต้คางและหน้าอกมีขนขาวเป็นรูปง่าม ครึ่งล่างของขาทั้งสี่มีขนสีขาวหรือขาวอมเทา: {ปาก} โดยปริยายมักหมายความว่า คนโง่ คนเซ่อ หรือคนตัวใหญ่ แต่ไม่ฉลาด. ควายเขาเกก น. ควายที่มีเขาเฉออกไม่เข้ารูปกัน: โดยปริยายหมายถึงคนที่เป็นอันธพาลเกะกะเกเร, วัวเขาเกก ก็ว่า. ควายทุย น. ควายที่มีเขาสั้นหรือหงิก. ควายโทน น. ควายป่าที่แตกฝูงออกมาอยู่ตามลำพัง. ควายธนู น. ของขลังชนิดหนึ่ง ทำเป็นรูปตัวควายหรือเขาควาย ใช้เวทมนตร์ทางไสยศาสตร์เสกเป่าไปทำร้ายผู้อื่นหรือกันไม่ให้ผู้อื่นมาทำร้าย. ควายปละ [-ปฺละ] น. ควายที่เจ้าของปล่อยให้เที่ยวไปตามลำพัง. ควายเหล็ก {ปาก} น. รถไถ.