ความหมาย

• 
  

  [คฺวินิน] น. ชื่อสารประกอบประเภทแอลคาลอยด์ ใช้เป็นยารักษาโรคไข้จับสั่น สกัดได้จากเปลือกต้นซิงโคนา. {อ. quinine}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ควิว ๆ - [คฺวิว-] {กลอน} ว. อาการที่ใจหวิว ๆ เช่น ควิวควิวอกควากคว้าง ลมลอยแลแม่ {นิ. นรินทร์}.

• ควีนสิริกิติ์ - [คฺวีนสิหฺริกิด] น. {๑} ชื่อกล้วยไม้พันธุ์ Cattleya ‘Queen Sirikit’ ในวงศ์ Orchidaceae เป็นลูกผสม ดอกใหญ่ สีขาว ปากเหลือง สวยงามมาก และมีกลิ่นหอม. {๒} ชื่อกุหลาบพันธุ์ Rosa ‘QueenSirikit’ ในวงศ์ Rosaceae เป็นลูกผสม กำเนิดในฝรั่งเศส ดอกสีเหลืองสด ปลายและขอบกลีบสีแดงเรื่อ กลิ่นหอม. {๓} ชื่อไม้พุ่มพันธุ์ Mussaenda ‘Queen Sirikit’ ในวงศ์ Rubiaceae เป็นลูกผสม กำเนิดในฟิลิปปินส์ กลีบเลี้ยงใหญ่สีชมพูอ่อนขอบสีชมพูเข้ม หลอดกลีบดอกสีแดง กลีบดอกสีเหลือง.

• คห- - [คะหะ-] {แบบ} น. เรือน, ใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น คหกรรม. {ป.}. คหกรรมศาสตร์ [คะหะกำมะสาด] น. วิชาที่เกี่ยวข้องกับความรู้ทางวิทยาศาสตร์สังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศิลปะ โดยมุ่งพัฒนาครอบครัวด้วยการจัดการทรัพยากรบุคคล วัสดุและสิ่งแวดล้อม เพื่อพัฒนาอาชีพและเสริมสร้างคุณภาพชีวิตความมั่นคงของสถาบันครอบครัวและสังคม. คหบดี [คะหะบอ-] น. ชายที่เป็นเจ้าบ้าน, ผู้มีอันจะกินซึ่งเป็นเจ้าบ้าน, คฤหบดี ก็ว่า. {ป. คหปติ: ส. คฤหปติ}. คหปตานี น. หญิงที่เป็นเจ้าบ้าน, ภรรยาของคหบดี, คฤหปัตนี ก็ว่า. {ป.: ส. คฤหปต̣นี}.

• คหัฐ - [คะหัด] {ปาก} น. คฤหัสถ์. {ป. คหฏฺฐ}.

• คอ - น. ส่วนของร่างกายที่ต่อศีรษะกับตัว, ราชาศัพท์ว่า พระศอ: ส่วนของภาชนะที่คอดอยู่ระหว่างตัวกับปาก เช่น คอหม้อ: เรียกส่วนลำต้นของพรรณไม้วงศ์ปาล์มที่อยู่ระหว่างใบล่างสุดกับยอด เช่น คอมะพร้าว คอตาล: โดยปริยายหมายความว่า ความมีใจชอบเสพสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอาจิณ เช่น คอเหล้า คอเบียร์ คอหนังคอละคร. คอกระเช้า น. เรียกเสื้อคอกลมคว้านกว้างลึกทั้งข้างหน้าและข้างหลัง มีจีบรูดตรงคอ ตัวหลวม ว่า เสื้อคอกระเช้า, ใช้เป็นเสื้อชั้นในแบบเก่าของผู้หญิง. คอกลม น. ลักษณะคอเสื้อที่ตัดกลม ไม่มีปก. คอกะลาสี น. ปกเสื้อแบบกะลาสี ด้านหน้ารูปแหลมแบะออก ด้านหลังเป็นแผ่นรูปสี่เหลี่ยม. คอขวด น. ส่วนของถนน สะพาน หรือลำน้ำตอนที่แคบเข้า. คอขาดบาดตาย ว. ร้ายแรงถึงอาจต้องสูญเสียชีวิตได้.คอแข็ง ว. อาการที่นิ่งอั้นเพราะเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น: ทนต่อรสอันเข้มหรือรุนแรงของเหล้าได้, ตรงข้ามกับคออ่อน. คอคอด น. แผ่นดินที่กิ่วคอดและมีน้ำล้อมรอบอยู่ทั้ง๒ ด้าน ตรงที่กิ่วคอดจะเชื่อมต่อระหว่างแผ่นดินใหญ่ ๒ แห่ง หรือเชื่อมต่อระหว่างแผ่นดินใหญ่กับแหลมให้ติดต่อถึงกันได้ เช่น คอคอดกระ. คอเชิ้ต น. ปกเสื้อแบบติดคอ ปลายปกแหลม มีสาบเชื่อมระหว่างปกกับตัวเสื้อเพื่อเสริมให้ปกตั้งขึ้น. คอซอง น. ผ้าผูกคอแบบหนึ่ง ผูกใต้คอปกเสื้อกะลาสี: ซอกที่อยู่หัวเรือหรือท้ายเรือ. คอเดียวกัน ว. มีรสนิยมเดียวกัน เช่น คนนี้คอเดียวกัน ไปไหนไปด้วยกันเสมอ. คอตก ว. อาการที่หัวงุดลงมาแสดงอาการผิดหวังเป็นต้น.คอต่อ น. ส่วนคอที่ต่อกับท้ายทอย, ต้นคอที่ต่อจากท้ายทอย. คอตั้ง น. คอเสื้อที่มีขอบตั้งแนบไปกับลำคอ. คอตั้งบ่า ว. อาการที่แหงนหน้าขึ้นสูง ๆ. คอตีบ น.ชื่อโรคติดต่ออันตรายชนิดหนึ่ง เกิดจากเชื้อแบคทีเรียชนิด Corynebacterium diphtheriae อาจทำให้ทางเดินอากาศหายใจอุดตัน เป็นเหตุให้หายใจไม่สะดวกอาจถึงแก่ชีวิตได้ มักเกิดแก่เด็กเล็ก. {อ. diphtheria}. คอเต่า น. เรียกเสื้อที่มีส่วนคอเป็นทรงกระบอกยาวเป็นพิเศษ เมื่อใส่ต้องทับทบลงมา ว่า เสื้อคอเต่า. คอถ่วง น. คอเสื้อที่ใช้ผ้าเฉลียงตัด ทำให้มีลักษณะจีบถ่วงเป็นชั้น ๆ. คอทองแดง {ปาก} ว. ที่ดื่มเหล้าเก่งไม่เมาง่าย ๆ. คอทั่งสันหลังเหล็ก {สำ} ว. แข็งแกร่ง,ทรหดอดทน. คอนาค น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เชษฐามี ๑๔ ดวง, ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวแพะ หรือ ดาวเชฏฐะ ก็เรียก. คอบัว น. ปกเสื้อแบบติดคอปลายปกมน. คอแบะ น. ปกเสื้อชนิดที่มีสาบตอนบนแบะออก ส่วนที่แบะออกและส่วนที่เป็นปกจะเป็นแบบใดก็ได้. คอปาด น. เรียกเสื้อที่มีคอตัดปาดตรงจากไหล่ซ้ายถึงไหล่ขวา ว่า เสื้อคอปาด. คอเป็ด น.ชื่อขนมชนิดหนึ่ง. คอเป็นเอ็น {สำ} ว. ขึ้นเสียงเถียงโต้อย่างไม่ยอมลดละ, เถียงเก่ง, เช่น หวงแหนหึงผัวตัวเป็นเกลียว จนเสียงขุ่นเสียงเขียวคอเป็นเอ็น {คาวี}.คอพอก น. ชื่อโรคต่อมไทรอยด์โต ส่วนใหญ่เกิดจากการขาดธาตุไอโอดีน, คอหอยพอก ก็ว่า. {อ. goitre, struma, thyrocele}. คอพับ น. เรียกเสื้อชั้นนอกที่คอพับลงมา ว่า เสื้อคอพับ. ว. อาการที่คอตกพับลงเพราะสิ้นกำลังทรงตัวเป็นต้น. คอไฟ น. ส่วนของโคมหรือตะเกียงตรงที่ต่อกระจุ๊บกับหม้อนํ้ามัน. คอม้า น.ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อัศวินี มี ๗ ดวง, ดาวคู่ม้า ดาวม้าดาวอัศวยุช หรือ ดาวอัสสนี ก็เรียก: เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลง ว่า มีดคอม้า, ประแดะ ก็เรียก. คอรวง น. ก้านช่อดอกหรือก้านรวงของข้าว. คอระฆัง น. ส่วนพระเจดีย์ตรงคอด ต่อองค์พระเจดีย์ {ที่เรียกระฆัง} กับบัลลังก์. คอรูปตัววี น. คอเสื้อที่ตัดแหลมตรงกลางคล้ายรูปตัว V, คอวี หรือคอแหลม ก็เรียก. คอแร้ง น. ปากกาชนิดปากแหลม. คอวี น.คอเสื้อที่ตัดแหลมตรงกลางคล้ายรูปตัว V, คอรูปตัววี หรือ คอแหลม ก็เรียก. คอสอง ๑ น.ผู้ร้องถัดจากคนที่ ๑ ในวงเพลงที่ร้องแก้กันเป็นต้น, ผู้ว่าคล้อยตามอย่างลูกคู่. คอสอง ๒ น. ส่วนของเรือนที่ต่อตั้งแต่หัวเสาสุดขึ้นไปอีกชั้นหนึ่งถึงจันทัน. คอสะพาน น. ส่วนของถนนที่ต่อกับเชิงสะพาน. คอสูง ว. ชอบกินหรือใช้ของดีราคาแพง. คอเสื้อ น. ส่วนของเสื้อที่ชิดคอหรือที่คว้านให้เป็นวงเพื่อสวมหัวได้, ส่วนประกอบของคอเสื้อ มีแบบต่าง ๆ เช่น คอตั้ง คอแบะ. คอหนัง{ปาก} น. นาวิกโยธินอเมริกัน. คอหยัก ๆ สักแต่ว่าคน{สำ} น. คนที่ประพฤติตัวไม่สมศักดิ์ศรีของความเป็นคน. คอหอย น. อวัยวะภายในลำคอ เป็นทางร่วมของระบบทางเดินอาหารและระบบทางเดินอากาศหายใจ เริ่มตั้งแต่หลังโพรงจมูก หลังช่องปากลงไปจนถึงหลังกล่องเสียง. {อ. pharynx}. คอหอยกับลูกกระเดือก {สำ} ว.เข้ากันได้ดี แยกกันไม่ออก.คอหอยตีบ ว. อาการที่รู้สึกตื้นตันใจพูดไม่ออก. คอหอยพอก น. คอพอก. คอห่าน น. ส่วนของโถส้วมตรงที่มีลักษณะคล้ายคอห่านสำหรับกักนํ้าเพื่อกันกลิ่นเป็นต้น. คอแหลม น. คอเสื้อที่ตัดแหลมตรงกลางคล้ายรูปตัว V, คอวี หรือ คอรูปตัววี ก็เรียก. คออ่อน ๑ ว. ทนต่อรสอันเข้มหรือรุนแรงของเหล้าไม่ได้, ตรงข้ามกับ คอแข็ง. คออ่อนคอพับ ว. อาการที่คอเอียงไปมาเพราะเมา ง่วง หรือเหนื่อยเป็นต้น. คอฮาวาย น. ปกเสื้อชนิดปลายแหลมสาบแบะออกตอนบนให้รับกับปก.