น. แนวดินหรือแนวทรายเป็นต้นที่พูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น คันทราย, แนวดินที่พูนขึ้นมาสำหรับกั้นนํ้า เช่น คันนา คันดิน: สิ่งที่มีลักษณะยาวทำด้วยไม้เป็นต้น สำหรับถือหรือปัก เช่น คันเบ็ด คันไถ คันธง:ลักษณนามเรียกรถหรือของที่มีด้ามถือบางอย่าง เช่นรถ ๓ คัน ชอ้ น ๔ คัน เบ็ด ๕ คัน. คันจาม น. ไม้ลำยาวสำหรับติดเชือกบาศ ใช้ถือในเวลาคล้องช้างเรียกว่า ไม้คันจาม. {ข. ฎงกญฺจาม}. คันฉ่อง น. เครื่องใช้ทำด้วยโลหะ ขัดจนเป็นเงา มีด้าม ใช้สำหรับส่องหน้า: ปัจจุบันเรียกกระจกเงามีกรอบ ๒ ชั้น สำหรับเอนเข้าออกได้ ตั้งบนโต๊ะเครื่องแป้ง. คันฉัตร น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์วิศาขา มี ๕ ดวง, ดาวศีรษะกระบือ หรือดาววิสาขะ ก็เรียก. คันชัก น. ส่วนประกอบของคันไถสำหรับเทียมวัวหรือควาย, ที่สำหรับโยงเชือกชัก: ไม้สีซอ. คันชั่ง น. เครื่องชั่งที่มีคันบอกจำนวนน้ำหนักที่ชั่ง. คันชีพ ๑ น. เข็มขัดของทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์มีกระเป๋าใส่ลูกปืน, ถุงเยียรบับห้อยจากผ้าปกหลัง ๒ ข้างของช้าง สำหรับใส่อาหาร ของกิน และอาวุธเป็นต้น, ถุงหนังห้อย ๒ ข้างคอม้า สำหรับใส่ข้าวของกินเป็นต้น, ใช้ว่า กันชีพ ก็มี. คันชีพ ๒ น.จงกลเทียนหลายกิ่ง สำหรับพราหมณ์ถือแกว่งในมือขวามือซ้ายแกว่งบัณเฑาะว์. คันดาลฉัตร น. คันฉัตรที่มีรูปเป็นมุมฉาก ๒ ทบอย่างลูกดาล เพื่อปักให้ฉัตรอยู่ตรงเศียรพระพุทธรูปเป็นต้น. คันไถ น. ส่วนประกอบของไถสำหรับเทียมวัวหรือควาย. {ดู ไถ ๑}. คันทวย น. ไม้ค้ำยันที่รับเต้า บางทีทำเป็นรูปนาค, ทวย ก็เรียก.คันนา น. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, ลูกคัน หรือ หัวคันนา ก็เรียก. คันบวย น. ตัวไม้ยึดช่อฟ้าต่อกับสันอกไก่. คันโพง น. เครื่องสำหรับตักนํ้าหรือโพงนํ้า มีคันยาว ที่ปลายมีเชือกผูกโพงเพื่อช่วยผ่อนแรง: คันไม้ยาวใช้ผูกโพงสำหรับตักน้ำหรือโพงน้ำ. คันเร่ง น. ส่วนของเครื่องยนต์ที่ใช้ควบคุมความเร็วของเครื่องยนต์.