ความหมาย

• 
  

  ก. อาการที่อุ้มเด็กเข้าสะเอวหรือสะพายของโตงเตงไป.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเต็น - น. ชื่อนกขนาดเล็กถึงขนาดกลางหลายชนิด ในวงศ์ Alcedinidae หัวโต คอสั้น ปากแหลม ยาว ตรง แบนข้าง และแข็งแรง หากินโดยวิธีพุ่งตัวลงจับเหยื่อ เช่นปลาในนํ้าหรือแมลงตามท้องทุ่ง พวกที่มีขนาดเล็กส่วนใหญ่มีสีสวยสะดุดตา เช่น กระเต็นน้อยแถบอกดำ {Alcedo euryzona Temminck} กระเต็นน้อยสามนิ้ว [Ceyx erithacus {Linn.}] พวกที่มีขนาดกลาง เช่นกระเต็นลาย [Lacedo pulchella {Horsfield}] กระเต็นอกขาว [Halcyon smyrnensis {Linn.}] กระเต็นสร้อยคอสีน้ำตาล [Actenoides concretus {Temminck}] และพวกที่มีขนาดใหญ่ เช่นกระเต็นขาวดำใหญ่ [Megaceryle lugubris {Temminck}] กระเต็นปักหลักหรือปักหลัก [Ceryle rudis {Linn.}].

• กระเตอะ - ว. จวนแก่และมียางมาก {ใช้แก่หมาก} ในคำว่า หมากกระเตอะ หรือ หมากหน้ากระเตอะ.

• กระเตาะ ๑ - ดู กุ้งดีด, กุ้งดีดขัน ที่ กุ้ง ๑ .

• กระเตาะ ๒ - ว. แรกรุ่น, เพิ่งแตกเนื้อสาว.

• กระเตาะกระแตะ - ว. อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินกระเตาะกระแตะ, เตาะแตะ หรือ เตาะ ๆ แตะ ๆ ก็ว่า.