ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ} น. กลอนหรือกวีนิพนธ์แบบหนึ่งมักใช้แต่งรำพันความรักหรือแต่งเป็นเรื่อง เช่น ค่าวเรื่องจำปาสี่ต้น หมายถึง คำกลอนเรื่องจำปาสี่ต้น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ค้าว - น. ชื่อปลานํ้าจืดในวงศ์ Siluridae ไม่มีเกล็ด รูปร่างคล้ายปลาคางเบือนซึ่งอยู่ในวงศ์เดียวกัน แต่มีขนาดใหญ่กว่า คือ ยาวได้ถึง ๒ เมตร หัวแหลม ปากกว้างฟันแหลมคม ครีบหลังตั้งเด่น ตัวยาวเรียวไปทางหาง แบนข้าง ในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ ค้าวขาว [Wallago attu {Bloch}] และ ค้าวดำ คูน ทุก อีชุก อีทุก หรือ อีทุบ {W. micropogon Vailant} ซึ่งมีหนวดยาวกว่าชนิดแรก ลำตัวและครีบสีดำคล้ำ, ทั้ง ๒ ชนิด เค้า ก็เรียก.

• คาวตอง - [คาว-] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Houttuynia cordata Thunb. ในวงศ์ Saururaceae ใบใช้เป็นอาหาร, พลูแก หรือ พลูคาว ก็เรียก.

• คาวี - น. วัว, วัวตัวเมีย, เช่น คชสารโคคาวี {กฎ. ราชบุรี}. {ป.}.

• คาวุต - {แบบ} น. มาตราโบราณ สำหรับวัดความยาว {= ๔,๐๐๐ ทัณฑะ หรือ ๒ โกรศ หรือ ๑ ใน ๔ ของโยชน์ = ๑๐๐ เส้น}, คาพยุต ก็ว่า. {ป.}.

• คาส - [คาด] {แบบ} ก. กิน, กัด, เช่น ริ้นร่านห่านยุงยงงคาสคุงใจ {ม. คำหลวง สักบรรพ}.