ความหมาย

• 
  

  ดู ยี่สน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเบา ๑ - น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมถึงขนาดใหญ่หลายชนิดในสกุล Hydnocarpus วงศ์ Flacourtiaceae เช่น กระเบาใหญ่หรือกระเบานํ้า {H. anthelminthica Pierre ex Laness.} เป็นไม้ต้นขนาดใหญ่ ผลกลมเปลือกแข็ง มีขนสีนํ้าตาล ขนาดเท่าผลส้มโอขนาดย่อม เนื้อในเป็นแป้งสีเหลืองอ่อน ๆ กินได้ เมล็ดมีนํ้ามัน เคยใช้เป็นยาแก้โรคเรื้อน ต้นที่มีแต่ดอกเพศผู้ เรียกว่า แก้วกาหลง,กระเบากลักหรือกระเบียน {H. ilicifolia King} เป็นไม้ต้นขนาดกลาง ผลกลม เปลือกแข็ง มีขนสีดำขนาดเท่าผลส้มเกลี้ยง.

• กระเบา ๒ - น. กระบี่ชนิดหนึ่ง ปลายแหลมเรียวอย่างหางกระเบน เรียกว่า กระเบาหางกระเบน.

• กระเบิก - {กลอน} ก. เบิก เช่น ปรดิพหุลดุลยปรดิมุขหุลดุลยอุกกลุก ก็เกริกกระเบิกหาวหบ {อนิรุทธ์}.

• กระเบียด - น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี ๑ กระเบียด เท่ากับ ๑ ใน ๔ ส่วนของนิ้ว. กระเบียดกระตัก ก. เกี่ยงให้ตัวได้มาก. กระเบียดกระเสียร ก. พยายามใช้จ่ายอย่างจำกัดจำเขี่ย.

• กระเบียน - น. {๑} กระเบากลัก. {ดู กระเบา ๑}. {๒} ชื่อไม้ต้นผลัดใบขนาดเล็กชนิด Ceriscoides turgida {Roxb}. Tirveng. ในวงศ์ Rubiaceae ขึ้นในป่าเต็งรังและป่าเบญจพรรณ ต้นมีหนามห่าง ๆ เปลือกเรียบ ดอกเมื่อแรกบานสีขาว แล้วเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอ่อน ผลคล้ายละมุดฝรั่ง แต่สุกแล้วแข็ง, กระดานพน มะกอกพราน หมุยขาว หรือ หัวโล้น ก็เรียก.