[-กน] น. บัว, บัวสาย, เช่น อันประดับด้วย อรพินธุเนานึก บุณฑรึกจงกล {ม. คำหลวง วนปเวสน์}: สิ่งที่ทำให้มีรูปร่างคล้ายดอกบัวชนิดหนึ่ง สำหรับเป็นส่วนประกอบเครื่องใช้เครื่องประดับตกแต่งต่าง ๆ เช่น จงกลเชิงเทียนจงกลปลายพระทวย จงกลปิ่น จงกลดาวเพดาน: ก้านของพู่ที่ประดับหัวม้าติดอยู่กับขลุมทั้ง ๒ ข้าง ตั้งขึ้นไป.