[จอระ-] น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ที่สุดในปัจจุบัน มีหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Crocodylidae ปากและหัวยาว ปลายปากนูนสูงขึ้นเป็นช่องเปิดของรูหายใจ เรียกว่า ก้อนขี้หมา ลำตัวกลมยาว หนังเป็นเกล็ดแข็งทั้งตัว หางแบนยาวทางข้างใช้โบกว่ายนํ้า มักหากินในนํ้า อาศัยบริเวณป่าริมน้ำ ในประเทศไทยมี ๓ ชนิด คือ จระเข้บึงจระเข้นํ้าจืด หรือจระเข้สยาม {Crocodylus siamensis Schneider} จระเข้นํ้าเค็ม อ้ายเคี่ยม หรืออ้ายทองหลาง {C. porosus Schneider} และจระเข้ปากกระทุงเหวหรือตะโขง [Tomistoma schlegelii {S. Müller}], ตะเข้ หรือ อ้ายเข้ ก็เรียก, อีสานเรียก แข้, ปักษ์ใต้เรียก เข้: ชื่อดาวฤกษ์กลุ่มหนึ่ง: เรียกธงผืนผ้ามีรูปจระเข้ตรงกลาง มักปักไว้ที่ท่านํ้าหน้าวัดแสดงว่าทอดกฐินแล้ว ว่า ธงจระเข้. จระเข้ขวางคลอง ๑ {สำ} น. ผู้ที่ชอบกันท่าหรือขัดขวางไม่ให้ผู้อื่นทำการอย่างใดอย่างหนึ่งได้สะดวก เหมือนจระเข้ที่ขึ้นมาขวางคลองทำให้เรือผ่านไปมาไม่สะดวก. จระเข้ขวางคลอง ๒ น. ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับปรบไก่: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา. จระเข้คับคลอง{สำ} น. ผู้ที่ชอบวางตัวใหญ่โตเกินไปย่อมมีอุปสรรคในการดำรงตนในสังคม. จระเข้ปากกระทุงเหว ดู ตะโขง.จระเข้หางยาว น. ชื่อเพลงไทย อัตรา ๓ ชั้น นิยมใช้เป็นเพลงเริ่มฝึกการหัดเรียนดนตรีประเภทเครื่องสายและขับร้อง: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา.