ความหมาย

• 
  

  [-บัน] {แบบ} ก. หวั่นไหว, กระสับกระส่าย เช่น ดาลดับรงับจิตรจาบัลย์ เทียรทิพยสุคันธ ธรศมาโสรจโทรมสกนธ์ {ดุษฎีสังเวย}: กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. {ส. จาปลฺย ว่า ความหวั่นไหว}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• จาป ๑, จาปะ - [จาบ] {แบบ} น. ธนู, ศร, หน้าไม้, เช่น ชักกุทัณฑกำซาบ ด้วยลูกจาปแล่นลิ่ว {อนิรุทธ์}. {ป., ส.}.

• จาป ๒ - [จาบ] {แบบ} น. ลูกสัตว์ เช่น แม่นกจากพรากพราก แลนา จากจาปน้อยแนบอก แลนา {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}. {ป.: ส. ศาว}.

• จาม ๑ - น. ชื่อชนชาติหนึ่ง ปัจจุบันส่วนใหญ่มีถิ่นฐานอยู่ในเขตประเทศเวียดนามตอนใต้.

• จาม ๒ - ก. อาการของลมที่พุ่งออกมาทางจมูกและปาก มักจะเป็นห้วง ๆ ในทันทีทันใดโดยไม่ตั้งใจ เพราะเกิดระคายเคืองในจมูก: ฟันลงไปเต็มที่ เช่น เอาขวานจามหัว.

• จ่ามงกุฎ - น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง คล้ายกะละแมขาว มีไส้เป็นถั่วลิสงเม็ด ห่อด้วยใบตองอ่อนนาบ เช่น งามจริงจ่ามงกุฎ ใส่ชื่อดุจมงกุฎทอง {เห่ชมเครื่องคาวหวาน}.