ความหมาย

• 
  

  {กลอน} ว. อร่อย, หอมหวาน, เช่น ลิ้มไล้โอชกระเอบหวาน {ม. คำหลวง จุลพน}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเอา - {กลอน} ว. กลมกล่อม.

• กระเอิก - {กลอน} ว. เอิกเกริก เช่น พลเกรอกกระเออกอึง {สรรพสิทธิ์}.

• กระเอิบ - {กลอน} ก. เอิบ, อิ่ม, เช่น เถ้ากระเอิบเรอสมออกแล {ม. คำหลวง กุมาร}.

• กระแจะ ๑ - น. ผงเครื่องหอมต่าง ๆ ที่ประสมกันสำหรับทาเจิม หรืออบผ้า โดยปรกติมีเครื่องประสม คือไม้จันทน์ แก่นไม้หอม ชะมดเชียง หญ้าฝรั่น.

• กระแจะ ๒ - น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Naringi crenulata {Roxb.} Nicolson ในวงศ์ Rutaceae ขึ้นในป่าเบญจพรรณ ต้นและกิ่งมีหนามเปลือกขรุขระสีเทา ดอกเล็กสีขาวเป็นช่อสั้น ยาวประมาณ ๒ เซนติเมตร กลิ่นหอมอ่อน ท่อนไม้ฝนกับนํ้าใช้เป็นเครื่องประทิ่นผิว รากใช้ทำยา, กะแจะ ขะแจะ ตุมตัง หรือ พญายา ก็เรียก.