ก. กิริยาที่เอาจะงอยปากสับอย่างอาการของนก เป็นต้น, กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายคมหรือแหลมกดลงพอให้ติดอยู่ เช่น เอาเล็บจิกให้เป็นรอย เอาปลายเท้าจิกดินให้อยู่: {ปาก} โขกสับเมื่อเป็นต่อ เช่น เมื่อได้ท่าก็จิกเสียใหญ่.จิกปีก ก. งงจนไม่รู้จะทำอะไรได้ {มาจากอาการของไก่ที่ถูกตีจนงงแล้วเอาปากจิกปีกตัวเอง}. จิกหัว ก. เอามือขยุ้มผมแล้วรั้งไป: บังคับให้พุ่งไป เช่น เครื่องบินจิกหัวลง: กดขี่, ข่มขี่, เช่น จิกหัวใช้.