ก. กรากหรือรี่เข้าใส่โดยไม่ให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้ตัว: ตรงถึง, ไม่รั้งรอ. จู่ ๆ ก. ไม่รู้ตัวมาก่อน, โดยกะทันหัน, เช่น จู่ ๆ ฝนก็ตกลงมา. จู่โจม ก. ตรงเข้าไปถึงตัวอย่างรวดเร็ว เช่น สกัดกั้นทันนางกลางโพยม จู่โจมจับเป็นไม่เข่นฆ่า {รามเกียรติ์ ร. ๒ ตอนนางลอย}: เข้ากระทำการโดยไม่ให้รู้ตัว เช่น ตำรวจจู่โจมจับบ่อนพนัน, โจมจู่ ก็ว่า. จู่ลู่ {โบ} ก. รี่เข้าไปตามทาง {ลู่ ว่า ทาง}, ถลันเข้าไป: โดยปริยายหมายความว่า วู่วาม, หุนหันพลันแล่น, เช่น อย่าจู่ลู่ดูถูกนะลูกรัก {อภัย}, ดูทำนองพระมณีพี่ยา เห็นว่าจะจู่ลู่วู่วาม {มณีพิชัย}, เพื่อนกันช่วยฉุดยุดไว้ ผิดไปไม่ได้อย่าจู่ลู่ ตามกรรมตามเวรนางโฉมตรู จู่ลู่จะพากันวุ่นวาย {สังข์ทอง}.