ความหมาย

• 
  

  [-ตฺรี] น. เรียกชายที่มีวิชาอาคมอยู่ยงคงกระพันหรือมีฝีไม้ลายมือในการต่อสู้ ว่า ชายชาตรี, ปัจจุบันใช้หมายถึงชายที่มีรูปร่างล่ำสันแข็งแรง. {ส.กฺษตฺริย: ฮ. ฉตฺรี ว่า นักรบ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ชาตรี ๒ - [-ตฺรี] น. ละครต้นแบบของละครรำเล่นกันเป็นพื้นบ้านทั่วไป มีตัวละครน้อย เดิมเป็นชายล้วนตัวละครที่ไม่สำคัญมักไม่แต่งตัวยืนเครื่อง กระบวนรำไม่สู้งดงามประณีตนัก เรียกว่า ละครชาตรี: ชื่อเพลงที่มีคำนี้อยู่ คือ ชาตรีตะลุง ชาตรีใน โอ้ชาตรีร่ายชาตรี, ชื่อวงปี่พาทย์ลักษณะหนึ่ง ประกอบด้วย โทน ปี่ตับ ฆ้องคู่ แกระ กลองชาตรี วงปี่พาทย์.

• ชาตา - น. ลักษณะหรืออัธยาศัยบางอย่างที่ทำให้รู้สึกชอบหรือไม่ชอบตั้งแต่แรกพบกัน เช่น ถูกชาตากัน ไม่ถูกชาตากัน, ลักษณะที่บังเกิดสำแดงเหตุดีและร้าย เช่น ชาตาดีชาตาร้าย, ชะตา ก็ว่า.

• ชาติ ๑, ชาติ- ๑ - [ชาด, ชาติ-, ชาดติ-] น. การเกิด, กำเนิด, มักใช้ว่า ชาติเกิด หรือ ชาติกำเนิด เช่น ถ้าทำไม่ดีก็เสียชาติเกิด, ความมีชีวิตอยู่ตั้งแต่เกิดจนตาย เช่น สบายทั้งชาติ: เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาตินักรบ ชาติไพร่. {ป., ส.}. ชาติธรรม [ชาติทำ] ว. มีความเกิดเป็นธรรมดา. {ป. ชาติธมฺม}. ชาติภูมิ [ชาดติพูม] น. ถิ่นที่เกิด. ชาติมาลา [ชาติ-] น. แผนภูมิเครือญาติ, แผนลำดับเครือญาติ. {ส.}. ชาติรส [ชาติรด, ชาดติรด] น. รสโดยกำเนิด เช่น รสหวานของนํ้าผึ้ง รสเค็มของเกลือ รสขมของบอระเพ็ด. {ป.}.

• ชาติ ๒, ชาติ- ๒ - [ชาด, ชาดติ-] น. ประเทศ เช่น รู้คุณชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์: ประชาชนที่เป็นพลเมืองของประเทศ: ประชาชาติ ก็ว่า: กลุ่มชนที่มีความรู้สึกในเรื่องเชื้อชาติ ศาสนา ภาษา ประวัติศาสตร์ ความเป็นมา ขนบธรรมเนียมประเพณี และวัฒนธรรมอย่างเดียวกัน หรืออยู่ในปกครองรัฐบาลเดียวกัน. ชาตินิยม [ชาดนิยม] น. ลัทธิที่ถือชาติเป็นใหญ่, ความรักชาติ. ชาติพันธุ์ [ชาดติพัน] น. กลุ่มที่มีพันธะเกี่ยวข้องกัน และที่แสดงเอกลักษณ์ออกมา โดยการผูกพันลักษณาการของเชื้อชาติและสัญชาติเข้าด้วยกัน. {อ. ethnos}. ชาติพันธุ์วรรณนา [ชาดติพันวันนะนา] น. ชาติพันธุ์วิทยาสาขาหนึ่งที่พรรณนาถึงวัฒนธรรมแบบต่าง ๆ. {อ. ethnography}. ชาติพันธุ์วิทยา [ชาดติพันวิดทะยา] น. วิชาที่ศึกษาเกี่ยวกับการแบ่งเชื้อชาติของมนุษย์ กำเนิดของเชื้อชาติความสัมพันธ์ระหว่างเชื้อชาติ ตลอดจนลักษณะเฉพาะของเชื้อชาติต่าง ๆ. {อ. ethnology}.

• ชาติ ๓, ชาติ- ๓ - [ชาด, ชาติ-, ชาดติ-] น. ชนิด, จำพวก, ชั้น, หมู่: คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิม เช่น รสชาติ, หรือหมายถึงพวกหรือหมู่ เช่น คชาชาติ มนุษยชาติ.