น. ส่วนริมหรือปลายของสิ่งของบางอย่าง เช่น ชายผ้า ชายจีวร, ส่วนที่สุดเขต, ริม, เช่น ชายป่า ชายแดน ชายทะเล. ชายกระเบน น. ชายผ้าที่เป็นส่วนกว้างของผ้านุ่งที่ประกบกันแล้วม้วนเฉียง สอดไปใต้หว่างขา ดึงขึ้นแล้วเอาชายไปเหน็บที่ขอบผ้านุ่งด้านหลังระดับบั้นเอว, หางกระเบน ก็เรียก. {ปาก} คำเรียกผู้ชายที่อาศัยน้ำพักน้ำแรงผู้หญิงในการดำรงชีวิต. ชายกระเบนเหน็บ ดู กระเบนเหน็บ. ชายครุย น. ชายผ้าที่ทำให้รุ่ยเป็นเส้น ๆ, ครุย ก็ว่า. ชายคา น. ส่วนที่สุดของหลังคาหรือปลายกันสาดที่ยื่นพ้นตัวเรือนออกมา. ชายแครง น. ผ้าห้อยทับหน้าขาทั้ง ๒ ข้าง {เครื่องแต่งกายละครตัวพระ ตัวยักษ์ ตัวลิง}. ชายตา ก. ชำเลือง, ดูทางหางตา. ชายทะเล น. {ภูมิ} เขตระหว่างแนวนํ้าทะเลลงตํ่าสุดกับแนวนํ้าทะเลขึ้นสูงสุด: ที่ใกล้ทะเล เช่น วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ไปเที่ยวชายทะเลกัน. ชายธง ๑ น. รูปที่มีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมมุมฉาก: ชื่อมีดพกที่มีรูปเช่นนั้น: ที่ดินซึ่งมีรูปเช่นนั้น. ชายฝั่ง {ภูมิ} น. แถบแผ่นดินนับจากแนวชายทะเลขึ้นไปบนบกจนถึงบริเวณที่มีลักษณะภูมิประเทศเปลี่ยนแปลงอย่างเด่นชัด. ชายพก น. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้กัน เหน็บไว้ที่บริเวณสะดือแล้วดึงชายข้างใดข้างหนึ่งให้ยาวกว่า มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เหน็บไว้ที่เอว ใส่เงินหรือหมากเป็นต้นได้. ชายเฟือย ๑ น. ริมนํ้าที่มีหญ้ารก ๆ หรือมีไม้นํ้าปกคลุม, เฟือย ก็ว่า: ที่ที่สะดวก, ที่ที่ง่าย, เช่น หากินตามชายเฟือย. ชายไหว น. ผ้าห้อยหน้าอยู่ระหว่างชายแครง.