กลับ
คำว่า
ชาลี
ความหมาย
น. ผู้มีร่างแห, ผู้มีตาข่าย. {ป., ส. ชาล ว่า ร่างแห}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ชาว
- น. กลุ่มชนที่มีเชื้อชาติเดียวกัน เช่น ชาวไทย ชาวจีน หรืออยู่ในถิ่นฐานเดียวกัน เช่น ชาวเมือง ชาวชนบท หรือมีอาชีพอย่างเดียวกัน เช่น ชาวไร่ ชาวนา ชาวประมง หรือนับถือศาสนาร่วมกัน เช่น ชาวพุทธ ชาวคริสต์ หรืออยู่ในแวดวงเดียวกัน เช่นชาวอักษร ชาวค่าย. ชาวกรุง น. ผู้ที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวง. ชาวเขา {ปาก} น. กลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่แถบภูเขา. ชาวที่น. เจ้าพนักงานผู้หญิงที่ดูแลความเรียบร้อยประจำสถานที่ภายในเขตพระราชฐานชั้นใน. ชาวไทยภูเขา น. กลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่แถบภูเขาในประเทศไทย. ชาวนอก น. {โบ} เรียกไทยทางปักษ์ใต้: คนที่มาจากนอกเมือง, คนต่างเมือง, เช่นชายชาวนอกสองคน พราหมณ์ตนหนึ่งเป็นสาม {ลอ}. ชาวน้ำ น. ชื่อชนชาติเดิมพวกหนึ่ง อยู่ทางทะเลด้านตะวันตกของแหลมมลายู, ฉลาง หรือ ชาวเล ก็เรียก. ชาวบ้าน น. ผู้ที่อยู่ในพื้นถิ่นหนึ่ง ๆ เช่น ชาวบ้านแถบอัมพวา, ประชาชนทั่วไป เช่นชาวบ้านอย่างเราจะไปรู้เรื่องอะไร, ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติ และมีวิถีชีวิตแบบบรรพกาล, ผู้ที่มีชีวิตแบบเรียบง่าย ธรรมดามักจะด้อยการศึกษา. ชาวม่าน น. เจ้าพนักงานที่ทำหน้าที่ไขพระวิสูตรท้องพระโรงในงานพระราชพิธีสำคัญต่าง ๆ. ชาวรั้วชาววัง ดู ชาววัง. ชาวเล น. ชาวนํ้า: คนที่อาศัยอยู่บริเวณชายฝั่งทะเล มีอาชีพทำประมง. ชาววัง น. ผู้หญิงที่รับราชการอยู่ในวัง เช่น ข้าหลวง ชาวที่ โขลน, ภาษาปากว่า ชาวรั้วชาววัง: เรียกสิ่งที่เกี่ยวเนื่องกับฝีมือหรือแบบอย่างของชาววัง มักมีลักษณะพิเศษ ประณีต และสวยงาม เช่น อาหารตำรับชาววัง ตุ๊กตาชาววัง. ชาววัด น. คฤหัสถ์ที่ไปทำบุญฟังเทศน์ฟังธรรมที่วัดเป็นประจำ.
ชาวี
- น. ชาวชวามลายู เช่น กูนี้ปัติมโนโร นักเทศโทโอมสุชวาชาวี {สมุทรโฆษ}.
ช้าหมอง
- น. ชื่อต้นไม้ใช้ทำยาได้. {พจน. ๒๔๙๓}.
ช่ำ
- ว. มากพอแก่ความต้องการจนสมอยาก เช่น เที่ยวเสียชํ่า กินเสียชํ่า. ช่ำใจ ว. มากพอสมกับที่ใจอยาก เช่น เที่ยวเสียช่ำใจ.ช่ำปอด {ปาก} ว. มากพอสมกับที่ใจอยาก เช่น นอนเสียช่ำปอด.
ช้ำ
- ว. น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือบ่อย ๆ เช่น มะม่วงชํ้า, เป็นรอยจํ้า ๆ อย่างรอยฟกชํ้าดำเขียว, เรียกสิ่งที่ถูกใช้งานหรือถูกจับต้องบ่อย ๆ จนมีสภาพทรุดโทรม เช่น หนังสือเล่มนี้คนยืมไปใช้บ่อยช้ำหมดแล้ว. ช้ำใจ ก. เจ็บใจ, ระทมใจ. ช้ำชอก ก. บอบชํ้ามาก เช่น ลมจะชายชักช้ำ ชอกเนื้อเรียมสงวน {นิ. นรินทร์}, ชอกชํ้า ก็ว่า. ช้ำใน ก. เจ็บระบมอยู่ภายในร่างกาย เพราะถูกชก ถูกกระแทก เป็นต้น เช่น เขาถูกชกจนช้ำใน: แก่จัดจนเนื้อข้างในน่วมและช้ำ {ใช้แก่มะม่วงสุกคาต้น}. ช้ำเลือดช้ำหนอง ว . มีเลือดและหนองคั่งอยู่, สีที่มีลักษณะคล้ายมีเลือดและหนองปนกันออกสีม่วง ๆ เรียกว่า สีชํ้าเลือดชํ้าหนอง.