ว. น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือบ่อย ๆ เช่น มะม่วงชํ้า, เป็นรอยจํ้า ๆ อย่างรอยฟกชํ้าดำเขียว, เรียกสิ่งที่ถูกใช้งานหรือถูกจับต้องบ่อย ๆ จนมีสภาพทรุดโทรม เช่น หนังสือเล่มนี้คนยืมไปใช้บ่อยช้ำหมดแล้ว. ช้ำใจ ก. เจ็บใจ, ระทมใจ. ช้ำชอก ก. บอบชํ้ามาก เช่น ลมจะชายชักช้ำ ชอกเนื้อเรียมสงวน {นิ. นรินทร์}, ชอกชํ้า ก็ว่า. ช้ำใน ก. เจ็บระบมอยู่ภายในร่างกาย เพราะถูกชก ถูกกระแทก เป็นต้น เช่น เขาถูกชกจนช้ำใน: แก่จัดจนเนื้อข้างในน่วมและช้ำ {ใช้แก่มะม่วงสุกคาต้น}. ช้ำเลือดช้ำหนอง ว . มีเลือดและหนองคั่งอยู่, สีที่มีลักษณะคล้ายมีเลือดและหนองปนกันออกสีม่วง ๆ เรียกว่า สีชํ้าเลือดชํ้าหนอง.