ความหมาย

• 
  

  [-แหฺละ] ก. เลาะเนื้อออกจากกระดูก, แล่แล้วแบะออก, เฉือนเป็นชิ้น ๆ, เชือด, ตัดแยกออกเป็นส่วน ๆ, เช่น ชำแหละเนื้อสุกรชำแหละศพ. {แผลงมาจาก แฉละ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ชำงัด - ว. ชะงัด, แม่นยำ, ขลัง, แน่, ได้จริง.

• ชำงาย ๑ - ว. ชาย, คล้อย, สาย, บ่าย, {ใช้แก่เวลา}, เช่น จำพี่โหยไห้ช้าง ค่ำเช้าชำงาย {นิ. นรินทร์}.

• ชำงาย ๒ - ก. ฉงน, สนเท่ห์, แคลงใจ, เช่น และเย็นตระชักสิชำงาย {สมุทรโฆษ}.

• ชำงือ - {โบ} ก. คิดเป็นทุกข์, วิตก, ป่วย, เป็นไข้, เป็นโรค, เช่น ตาชุ่มชื่นชำงือใจ {ม. คำหลวง ฉกษัตริย์}. {ข. ชํงื ว่า ความไข้, ออกจาก: ฌื ว่า เจ็บ, ไข้}.

• ช่ำชอง - ก. ชำนิชำนาญ.