ก. แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอำนาจ. ชิงคม ก. รีบซ้อนกลทำร้ายเสียก่อน เช่น ชะอ้ายแก้วชิงคมเอากูได้ {ขุนช้างขุนแผน}. ชิงช่วง น. การเล่นชนิดหนึ่ง เอาลูกไม้หรือของที่ลอยทิ้งลงในนํ้าแล้วแย่งชิงกัน. ชิงชัย ก. สู้หรือแข่งกันเพื่อเอาชนะ. ชิงเชิง น. ชื่อเศษด้ายที่ตัดออกจากผ้าซึ่งติดอยู่ที่ฟืม. ก. แย่งชั้นเชิงกัน, คอยเอาทีกัน. ชิงดวง น. ชื่อลายชนิดหนึ่งเป็นลายแย่งดอกกัน หรือเป็นดอกเกี่ยวกัน, แก้วชิงดวง ก็เรียก. ชิงดีชิงเด่น ก. แย่งกันเอาหน้าหรือเอาดีเอาเด่น, ขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของผู้อื่น เพื่อให้ตนดีเด่นแต่ผู้เดียว. ชิงทรัพย์ {กฎ} น. เป็นฐานความผิดอาญา ที่ผู้กระทำลักทรัพย์ โดยใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กำลังประทุษร้าย เพื่อ {๑} ให้ความสะดวกแก่การลักทรัพย์หรือการพาทรัพย์นั้นไป {๒} ให้ยื่นให้ซึ่งทรัพย์นั้น {๓} ยึดถือเอาทรัพย์นั้นไว้ {๔} ปกปิดการกระทำความผิดนั้น หรือ {๕} ให้พ้นจากการจับกุม. ชิงเปรต {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ก. แย่งเครื่องเซ่นสรวงวิญญาณบรรพบุรุษหรือผู้ที่ตายไปแล้ว ซึ่งเรียกว่า “เปรต” ในงานทำบุญวันสารทเดือน ๑๐ เมื่อเสร็จพิธีเซ่นแล้ว ถือว่าเครื่องเซ่นเหล่านั้นเป็นมงคล. น. เรียกงานพิธีทำบุญวันสารทเดือน ๑๐ ว่า พิธีชิงเปรต. ชิงสุกก่อนห่าม {สำ} ก. ทำสิ่งที่ยังไม่สมควรแก่วัยหรือยังไม่ถึงเวลา {มักหมายถึงการลักลอบได้เสียกันก่อนแต่งงาน}, ใช้เป็นคำสอนหรือเตือนสติว่า อย่าชิงสุกก่อนห่าม. ชิงหมาเกิด {สำ} คำเปรียบเปรยคนที่เลวต่ำช้า เช่น หมามันจะเกิดชิงหมาเกิด มึงไปตายเสียเถิดอ้ายห้าเบี้ย {ขุนช้างขุนแผน}. ชิงไหวชิงพริบ ก. ฉวยโอกาสโดยใช้ไหวพริบ, คอยจ้องดูชั้นเชิงของอีกฝ่ายหนึ่ง.