น. ภาชนะสำหรับบ้วนหรือทิ้งของต่าง ๆ ที่ไม่ต้องการ. {เทียบ ข. กนฺโถรฺ}. กระโถนท้องพระโรง {สำ} น. ผู้ที่ต้องรองรับภาระงานหรืออารมณ์ของผู้อื่นอยู่คนเดียว. กระโถนปากแตร น.กระโถนทรงกลมมีปากผายออกคล้ายแตร.