ความหมาย

• 
  

  ก. ก้มหน้าหรือหัวแนบลงไป เช่น ซบหน้าลงกับหมอนนอนซบหัวที่ตักแม่. ซบเซา ว. หงอยก๋อย, เงียบเหงา, ไม่เบิกบาน; ไม่คึกคักเช่นเดิม เช่น ตลาดการค้าเดี๋ยวนี้ซบเซาไป.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ซม - ว. อาการอย่างเป็นไข้ในระยะรุนแรงถึงกับนอนจนไม่อยากลืมตา เรียกว่า นอนซม. ซมซาน ก. ไปหาที่พึ่งหรือที่พักพิง เพราะความบอบช้ำหมดแรงหรือหมดหนทาง เช่น ในที่สุดเขาก็ซมซานกลับบ้านเกิด, ซาน หรือ ซานซม ก็ว่า. (โบ) ว. งมงาย, ไม่รู้อะไร, เช่น โง่ซมซาน, ซานซม ก็ว่า.

• ซรอกซรัง - [ซะรอกซะรัง] (กลอน) ก. ซอกซอน, บางทีเขียนเป็น ซรอกซรงง ก็มี เช่น อย่าทนนเห็นแม่ออก ชีสู่ซรอกซรงงไป ดีกว่าแล (ม. คำหลวง กุมาร), ซอกซัง ก็ว่า.

• ซระ - [ซะ] (กลอน) ก. ชะ, ล้าง, เช่น ไชยสินธุสมุทรแขวงขอบ เรียบรัตนเรียงรอบ คือฝั่งสมุทรเซราะซระ (อนิรุทธ์).

• ซวด - (โบ) ก. เกินขนาด, นูนขึ้นสูงขึ้น, เช่น อันว่าสวภาพท้องบมิซวดเสมออก (ม. คำหลวง ทศพร). (ถิ่น–พายัพ, ถิ่น–อีสาน สวด ว่า นูนขึ้น).

• ซวดเซ - ก. เอนไป, เอียงไป, จวนล้ม, เสียหลัก, (มักใช้แก่ฐานะความเป็นอยู่) เช่น ฐานะซวดเซ.