ความหมาย

• 
  

  {กลอน} น. ประโคน คือ สาย รัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้างหลังขาหน้าแล้วลอดมาบรรจบกันโยงใต้ท้องช้างและที่หน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระคาย - {กลอน} ก. ระคาย เช่น บุกแฝกกระคายคา ละเลาะลัดลดาดอน {ม. ฉันท์ มหาราช}.

• กระคุก - {โบ} ก. คุกคลาน เช่น ทั้งล้มทั้งลุกกระคุกหัวเข่า {ไตรภูมิ}.

• กระงกกระเงิ่น - ว. งก ๆ เงิ่น ๆ.

• กระงกกระงัน - {โบ} ว. งก ๆ งัน ๆ เช่น ถึงว่าจะกระงกกระงันงมเงื่อนเหงาหง่อยพี่ก็ไม่คิด {ม. ร่ายยาว ชูชก}.

• กระง่องกระแง่ง - ว. ง่องแง่ง.