ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ} น. ตุ๊กแก. {ดู ตุ๊กแก ๑}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตง ๑ - น. ไม้เครื่องเรือนที่วางบนหลังคานสำหรับรองพื้นกระดานหรือฟาก.

• ต๋ง ๑ - ก. อาการที่เจ้าของบ่อนชักเอาเงินจากขาไพ่ที่เป็นผู้กินหรือลูกค้าที่แทงถูกในการพนันเช่นถั่ว โป, เรียกเงินที่ได้โดยวิธีนี้ ว่า เงินค่าต๋ง. {จ. ต๋งจุ้ย ว่า เงินค่าต๋ง,ค่าชักต๋ง}.

• ตง ๒ - น. ชื่อไผ่ชนิด Dendrocalamus asper {Roem. et Schult.} Backer et K. Heyne ในวงศ์ Gramineae ลำต้นใหญ่ ไม่มีหนาม หน่อกินได้.

• ต๋ง ๒ - ก. อาการที่เอาเชือกผูกของหนัก ๆ เช่น เรือนแพ แพซุง ยึดหรือพันไว้กับหลักเป็นต้นบนตลิ่งแล้วค่อย ๆ ผ่อนไป, เอาเชือกเป็นต้นผูกของหนัก ๆ เช่นเสาไว้แล้วค่อย ๆ พยุงให้ตั้งขึ้นแล้วผ่อนลงหลุม, ขัดไว้ไม่ให้เลื่อนหลุดออกอย่างขัดไม้ขันชะเนาะ.

• ตงฉิน - ว. ซื่อตรง, ซื่อสัตย์. {จ. ตงชิ้ง ว่า อำมาตย์ซื่อสัตย์}.