ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น} น. ตุ้มหู. {ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระจ้อย - ว. จ้อย, เล็ก, น้อย, เช่น เดินร่อยเรี่ยงามตรูกระจ้อย {ประพาสธารทองแดง}. กระจ้อยร่อย ว. จ้อย, น้อย ๆ, เล็กนิด.

• กระจ๋อหวอ - {ปาก} ก. เปิด, โจ่งแจ้ง.

• กระจะ - ว. แจ่มแจ้ง, ชัดเจน.

• กระจัก - {กลอน} ก. เป็นจัก ๆ เช่น กระจักกระจังบัลลังก์บัวหงาย ธูป รองทองทราย สลับด้วยแก้ว แกมนิล {พากย์}.

• กระจัง ๑ - น. ชื่อลายอย่างหนึ่ง อยู่ในรูปทรงสามเหลี่ยม ใช้เป็นลวดลายสำหรับเครื่องประดับที่อยู่บนชั้นหรือตามขอบของสิ่งบางอย่าง เช่น ชั้นฐานธรรมาสน์ กระจังมีหลายแบบ เช่น กระจังตาอ้อย กระจังเจิม กระจังปฏิญาณ, เครื่องประดับที่มีลวดลายชนิดนี้ เรียกว่า ตัวกระจังใช้ประดับบนลับแลและอื่น ๆ. กระจังหลังเบี้ย น. ชื่อกระจังแบบหนึ่ง ด้านหน้านูนเหมือนเบี้ย.