ก. เอาฝ่ามือหรือของแบน ๆ เป็นต้นตีอย่างแรง เช่น ตบหน้า ตบลูกเทนนิส, เอาฝ่ามือแตะเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู เช่น ตบหัวเด็ก. ตบตา {สำ} ก. หลอกหรือลวงให้เข้าใจผิด. ตบแต่ง ๑ ก. ประดับ, ปรุงจัดให้ดี, ทำให้งาม, เช่น ของตบแต่งบ้าน, ตกแต่ง ก็ว่า. ตบแต่ง ๒ ก. จัดให้ลูกสาวมีเรือนตามประเพณี เช่น ตบแต่งลูกสาวให้เป็นฝั่งเป็นฝา. ตบเท้า ก . อาการเดินแถวเป็นจังหวะพร้อม ๆ กัน โดยกระแทกตีนกับพื้นแรง ๆ ของทหารหรือตำรวจเป็นต้น เรียกว่า เดินตบเท้า, {ปาก} อาการที่ทหารหรือตำรวจรวมกลุ่มกันไปแสดงเจตนารมณ์อย่างเดียวกัน. ตบแผละ [-แผฺละ] น. การเล่นชนิดหนึ่ง มีคนเล่น ๒ คน นั่งหันหน้าเข้าหากัน แต่ละฝ่ายตบมือ ตบเข่าและตบมือของตัวเองก่อน จึงใช้มือซ้ายตบมือซ้ายของกันและกัน แล้วตบมือ ตบเข่า และตบมือ แล้วจึงใช้มือขวาตบมือขวาของกันและกัน แล้วเริ่มต้นใหม่. ตบมือ ก. เอาฝ่ามือตีกันให้เกิดเสียงเพื่อแสดงความยินดีเป็นต้น, ปรบมือก็ว่า, เอาฝ่ามือตีกันให้เกิดเสียงเพื่อทำ ให้เกิดจังหวะหรือขับไล่เป็นต้น. ตบมือข้างเดียวไม่ดัง {สำ} ก. ทำอะไรฝ่ายเดียวไม่เกิดผล. ตบหัวกลางศาลาขอขมาที่บ้าน {สำ} ก. ยอมรับผิดไม่สมกับความผิดที่ทำไว้, ใช้เพี้ยนว่า ตบหัวที่ศาลา ขอขมาที่บ้าน ก็มี. ตบหัวลูบหลัง {สำ} ก. ทำหรือพูดให้กระทบกระเทือนใจในตอนแรกแล้วกลับทำหรือพูดเป็นการปลอบใจในตอนหลัง.