[ตะยา-] น. ผู้บริจาค, วีรบุรุษ, นักพรต, เช่น พระศรีศรีสรศาสดา มีพระมหิมา นุภาพพ้นตยาคี {สมุทรโฆษ}. {ส. ตฺยาคี: ป. จาคี}.