[ตฺระโหฺมด] ว. ว้าเหว่, เปลี่ยวใจ, โดดเดี่ยว, เขียนเป็น ตรโมจ ก็มี เช่น ก็จะให้ไท้ธอยู่ลิงโลจ ตรอมตรโมจพระองค์ ในไพรพงพนเวศนั้น {ม. คำหลวงสักรบรรพ}. {ข. สฺรโงจ}.