ความหมาย

• 
  

  [ตฺระ-] ว. ประเดี๋ยว, บัดใจ, ทันใด, เช่นพลิกไปมาฟื้นตื่นองค์ ในรถมาศผจง ก็ตื่นตรบัดบัดใจ {อนิรุทธ์}, กระบัด ก็ใช้. ก. พลันไป.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตระบัด ๒ - [ตรฺ ะ-] {โบก} ก. ฉ้อโกง เช่น บ่อยู่ในสัตว์ตระบัด อาธรรม์ {เสือโค}, กระบัด ประบัด หรือ สะบัด ก็ใช้. ตระบัดสัตย์ ก. ไม่รักษาคำมั่นสัญญา.ตระบัดสิน ก. ยืมหรือกู้เอาทรัพย์เขาไปแล้วโกงเอาเสีย, ยักยอก.

• ตระบัน - [ตฺระ-] {กลอน} น. กลีบซ้อน.

• ตระพอง - [ตฺระ-] น. ส่วนที่นูนเป็นปุ่ม ๒ ข้างหัวช้าง, กะพอง กระพอง หรือ ตะพอง ก็ว่า.

• ตระพัง - [ตฺระ-] น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, เช่น กลางเมืองสุโขทัยนี้มีน้ำตระพังโพยสี {จารึกหลักที่ ๑}, ตะพังกระพัง หรือ สะพัง ก็ว่า. {เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง}.

• ตระมึน, ตระมื่น - [ตฺระ-] {โบ: กลอน} ว. ทะมึน, มีลักษณะดำมืดสูงใหญ่น่าเกรงขาม, กระมึน ก็ใช้, โดยมากใช้ว่า ทะมื่น.