[ตรฺ ะ-] {โบก} ก. ฉ้อโกง เช่น บ่อยู่ในสัตว์ตระบัด อาธรรม์ {เสือโค}, กระบัด ประบัด หรือ สะบัด ก็ใช้. ตระบัดสัตย์ ก. ไม่รักษาคำมั่นสัญญา.ตระบัดสิน ก. ยืมหรือกู้เอาทรัพย์เขาไปแล้วโกงเอาเสีย, ยักยอก.