[ตฺรับ] ก. เอาใจใส่คอยฟังข่าวคราวทุกข์สุขหรือความคิดเห็นของผู้อื่นเป็นต้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ สดับ เป็น สดับตรับฟัง, เช่น เคยดัดฤดีตาตื่นตรับสยงสารสงงคีตขับทรอท่อ {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}.