ความหมาย

• 
  

  [ตฺรึก] ก. นึก, คิด. {ส. ตรฺก: ป. ตกฺก}. ตรึกตรอง [ตฺรึกตฺรอง] ก. ใคร่ครวญ, คิดทบทวน, ตริตรอง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตรึก ๒ - [ตฺรึก] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ก. หมด, สิ้น, เปลือง, น้อย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ตรึก, มิตรึก, หมายความว่ามาก, เช่น จึงองค์มิสาระปันหยี จึงตอบว่าข้าจะให้ไก่ดีดีของเรามีไม่ตรึกอย่าร้อนใจ {อิเหนา}, ท่านก็ไม่ขัดสนจนพราย มากมายตามพรูอยู่มิตรึก แรกรักจะรำพันให้ครั่นครึก {ขุนช้างขุนแผน}, ฤๅจะใคร่ได้เมียสาวสาวขาวขาวดี ดีมีไม่ตรึก {มณีพิชัย}. ตรึกถอง [ตฺรึก-] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ว. น้อย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ตรึกถอง หรือ ไม่ตรึกไม่ถอง, หมายความว่า มาก, เช่น มีทรัพย์ สมบัติไม่ตรึกถอง นับไม่ตรึกไม่ถอง.

• ตรึง - [ตฺรึง] ก. ทำให้อยู่กับที่ เช่น ตรึงตะปู ตรึงที่นอนตรึงข้าศึก, ทำให้อยู่คงที่ เช่น ตรึงราคาสินค้าไว้, ติดอยู่เช่น ตรึงใจ. ตรึงตรา ก. ติดแน่น.

• ตรึงศ- - [ตฺรึงสะ-] {แบบ} ว. สามสิบ. {ส. ตฺรึศตฺ: ป. ตึส}.

• ตรุ ๑ - [ตฺรุ] น. ที่ขังคนซึ่งขุดเป็นบ่อแห้งมีฝาปิด. {เทียบข. ทฺรุง ว่า ที่ขัง}.

• ตรุ ๒ - [ตะรุ] {แบบ} น. ต้นไม้. {ป., ส.}.